Met ingang van 31 juli 2021 loopt mijn contract bij ROC Albeda af en dat betekent dat ik vanaf de start van de vakantie op vrijdag 9 juli niet meer hoef te werken en nu dus echt met pensioen ga. De AOW-gerechtigde leeftijd had ik eind april al, maar ik had afgesproken het schooljaar af te maken, zij het dan niet meer met 5 dagen in de week. Het officiële afscheid van mijn collega's vindt pas 31 augustus plaats, maar van mijn dochter Caroline krijg ik een uitje naar Diergaarde Blijdorp aangeboden ter gelegenheid van mijn pensionering. Het is prima weer en mijn kleindochter Lycia is ook van de partij, dus alle ingrediënten voor een leuke dag zijn aanwezig.

We zijn om 09:15 uur bij de ingang van de Diergaarde en gaan eerst naar het Oceanium. Het was al lang geleden dat ik in Blijdorp was, maar het Oceanium had ik al wel gezien. De aquaria zijn erg mooi en gevuld met prachtige, kleurige vissen. Helaas is fotograferen door het dikke glas niet gemakkelijk, dus ik beperk me tot enkele opnames. Hierboven een murene, een palingachtige roofvis, in karakteristieke houding vlak voor het raam

Leuk is het om te zien dat Lycia nu een leeftijd heeft waarop ze met veel aandacht alles bekijkt. Hier is een aquarium met roggen (Batoidea) en horstmakrelen (Carangidae) dat haar aandacht krijgt. De horstmakreel van het soort selene vomer heet in het Nederlands een neerkijker.

Net uit het Oceanium is er een verblijf met grappige pinché-aapjes (Saguinus oedipus). Deze aapjes komen voor in Colombia en zijn erg klein, ze worden ook wel dwergaapjes genoemd.

Er is ook een speelhoek met schilden van schildpadden en namaakeieren. Lycia vermaakt zich daar prima.

We twijfelen aan de echtheid van deze alligator. Hij of zij zit roerloos op de rand van een bassin.

De prairiehonden (Cynomys) zijn koddige beestjes en leven in het wild op de prairies van Noord-Amerika.

De Coloradopad (Colorado River Toad, Incilius alvarius) komt voor in Noord-Mexico en het zuid-westen van de VS.

Dan is er even tijd voor een cappuccino en gelegenheid voor Lycia om de glijbaan te inspecteren. Thuis is ze ook een liefhebber van de "tuin", waarmee ze een speeltuin bedoelt.

Victoria amazonica of Victoria regia is de grootste soort in de waterleliefamilie. Vroeger was dit een van de opvallende soorten in de Rivièrahal, maar nu zijn deze te vinden in Amazonica.

Amazonica zie ik nu voor het eerst. Net als de keren dat ik in de tropen was, is het niet altijd even gemakkelijk om dieren te zien en zo ook hier. De enkele vlinders die ik fotografeer zitten op de voederplekken.

De mhorrgazelle (Nanger dama mhorr) is een van de ondersoorten van de damagazelle. De damagazelle is de grootste soort gazelle. Deze soort wordt met uitsterven bedreigd. De ondersoort mhorrgazelle was zelfs helemaal uitgestorven in het wild. Het is een van de zeldzaamste dieren ter wereld en was alleen nog maar te bewonderen in dierentuinen. Door verschillende inspanningen van dierentuinen en organisaties die opkomen voor bedreigde diersoorten komt de mhorrgazelle nu weer voor in de vrije natuur. Doordat de gazelle maar een of twee kalveren krijgt na een draagtijd van ongeveer zeven maanden, verloopt de groei van de populatie langzaam.

De maraboe (Leptoptilos crumenifer) is zeker niet een van de meest mooie vogels, maar ze zijn met een spanwijdte van 260 cm wel imposant. Het is de grootste uit de ooievaarfamilie en het zijn voornaamelijk aaseters en worden daarom vaak gezien in de buurt van gieren.

Het nieuwe Blijdorp

Het tegenwoordige Blijdorp kent naast de hooofdindeling in continenten veel themagebieden, maar ook de verblijven naast het hoofdpad zijn erg veranderd. De giraffen (Giraffa camelopardalis) hebben een nieuw onderkomen, dat ze delen met zebra's (Equidae) en grote koedoe's (Tragelaphus strepsiceros), net als op de echte savanne in Afrika. Dat de gevlekte hyena (Crocuta crocuta) een apart verblijf ernaast heeft, is niet zo gek, want dit roofdier lust van alledrie wel een stukje vlees. We zien slechts één hyena, een slaperig exemplaar. Niet vreemd, want het zijn vooral nachtdieren.

De Kaapse klipdas of dassie of rotsklipdas (Procavia capensis) is de meest algemene soort klipdas. Wij zagen ze in Kenia toen we met Erik en Caroline daar waren, maar nog meer toen ik samen met Gina in Namibië was.

In het themagebied met de krokodillenrivier werpen we een korte blik op wat krokodillen die aan de kant van een bassin liggen te waken en zien een enorme krokodil die vlak voor het raam ligt. Omdat die veel bekijks trekt, concentreren wij ons op het volgende dier, de bijzondere Okapi (Okapia johnstoni). Deze bosgiraf is erg zeldzaam en leeft alleen in de regenwouden in het noordoosten van Congo. Lycia vindt het zo te zien erg interessant en heeft veel plezier. In het gras zoeken een Hop (Upupa epops) en een blauwoorglansspreeuw (Lamprotornis) naar voedsel.

Even een hapje eten

Rond half een hebben we al meer dan 3 uur erop zitten en we zijn het nog lang niet zat, maar het wordt wel tijd voor een hapje. Het restaurant bij de Riviérahal is niet open, maar je kan in een foodtruck ervoor wel iets te eten kopen en dan van het terras van het restaurant gebruik maken. Caroline en ik gaan voor een hamburgermenu, waar Lycia van de patatjes mee kan eten. Er is meer dan genoeg en ik kan het dan ook niet allemaal op,. Met een lekker gevulde maag vervolgen we ons pad door de diergaarde.

De stokstaartjes zijn heel grappige dieren. De onderste lijkt te denken, je kan mijn rug op en mijn buik af!

De zwarte neushoorn (Diceros bicornis) is de tegenhanger van de witte neushoorn. Eigenlijk verwarrende namen. Wikipedia zegt hierover: "De witte neushoorn is echter zelden wit. Deze soort heeft zijn naam te danken aan de brede ("wyd" in het Afrikaans) lippen, een aanpassing aan het grazen van grassen en kruiden. De zwarte neushoorn heeft in tegenstelling tot de witte neushoorn een flexibele, puntige bovenlip, waarmee hij takken en bladeren kan afgrazen. Een correctere naam voor de witte en zwarte neushoorn wijst op dit verschil: de witte neushoorn wordt ook wel breedlipneushoorn genoemd, de zwarte puntlipneushoorn." Die puntlip is het best te zien op de onderste foto.

Dan langs de Gorilla's (Gorilla gorilla). Ze zitten wat verder weg voor een foto, dus dat wordt met de telelens een plaatje schieten. Deze gorilla lijkt diep in gedachten. We twijfelen of dit Bokito is of niet.

De pekari (pecari) is een amerikaans wild zwijn dat in troepen leeft. Ik heb ze zelf in Costa Rica in het wild gezien.

De bovenste foto geeft een detail van de kroeskoppelikaan (Pelecanus crispus), eronder een bijna geheel exemplaar.

De wanderoe, baardaap of leeuwenstaartmakaak (Macaca silenus) is een enkel in de West-Ghats van India voorkomende soort makaak en is de meest bedreigde makakensoort ter wereld.

Voor de Sumatraanse tijgers is het voedertijd. Dat betekent dat ze goed zichtbaar zijn als ze hun maaltijd ophalen. Of ze in het wild ook zeekoeten eten betwijfel ik echter!

De Aziatische olifanten (Elephas maximus) hadden een klein olifantje in hun midden. Dat vindt Lycia erg leuk en wij vinden het dan weer leuk hoe enthousiast ze doet.

De komodovaraan (Varanus komodoensis) is een hagedis die voorkomt op de Komodo eilanden. Caroline is daar in 2016 met Sytse geweest tijdens een meerdaagse privécruise. Dit exemplaar is maar klein.

De middag vordert en we hebben al een groot deel van de diergaarde gezien. We bekijken nog even de Chinese tuin, die mooi is aangelegd. De otters die er hun verblijf hebben laten zich niet fotograferen en we gaan richting uitgang.

Vlak voor de uitgang nemen we nog het themapad van Amerika en komen daar de bison (Bison bison) tegen. Bizar dat van de oorspronkelijke miljoenen dieren door de jacht in de 19e eeuw er uiteindelijk bijna geen meer over waren. Nu zijn ze beschermd en zijn er weer zo'n 30.000 stuks.

Tegen half vier - na zes uur in de dierentuin doorgebracht te hebben - lopen we tevreden door de uitgang terug naar de auto. Het was een heerlijk dagje en het was erg gezellig. Het was een leuk idee van Caroline om me op deze dag te trakteren en ik heb genoten van het mooie weer, mijn gezelschap en van de dieren. Nu we minder vaak op vakantie kunnen, was het ook leuk om me lekker uit te leven met fotograferen. Binnenkort gaan we met Gina, Erik, Daphne en Marlie en met Caroline, Sytse en Lycia naar Burgers Zoo. Dat hadden we nog tegoed voor ons 40-jarig huwelijksfeest , maar dat viel in het water wegens corona. Ook daar komt weer een verslagje van.